Het verdwenen spoor
De zon en de kermis
Er waren eens
De zon
En de kermis
Zachte trams
In een kille wereld
Als de zon verscheen
Kwamen zij naar buiten
En reden hun weg
Hun nummer was 9
Omdat het einde nabij was
Hun nummer was verdriet
Om het achtergelaten metaal
Verroest en eenzaam
Ik ben er nog
En ik kende hun weg
En ik zal er zijn
Als ik ze weer zie
Verschijnen
(18-3-2023)
Een paleis van angst
Dreigend en massief
Donkere stenen
Lege woorden
Zonder letters
Zonder verhaal
Daar scheen nooit het licht
En mijn angst zullen zij
Niet begrijpen
Lijn 9 reed daar
Zonder vrees
Volgde het metaal
Maakte de cirkel kompleet
Volgde de vorm
Tekende de weg
Reed door het groen
Stopte en liet ons
Liefdevol vertrekken
(18-3-2023)
Achter het station
Daar was de wereld anders
Het was rustig en groen
Ze vertelden over zoveel geheimen
Alles leek kalm
Achter het glas van het raam
Wachten op lijn 9
De enige tram met een ander verhaal
Een andere weg
Een tunnel bekleed met tegels
Een andere dimensie
Glijd zacht door de grenzen en
Je reist mee!
Een verkenner van zoveel
Een vreemde boodschapper
Hier op Aarde
Een vreemd verhaal
Voor niemand bestemd
(20-4-2023)
De Sluiper
Een lege donkergrijze vlakte
Maar de Sluiper reed
Trots zijn weg
Verboden straten in landen
Ver weg, de Sluiper reed
En verdween
En verscheen
Alsof het zo hoorde
En altijd moest blijven
De Sluiper kende het verhaal
En zoveel meer!
Wat de Sluiper aanhoorde mag
Niemand vertellen!
Kom tot rust in het groen
Daar wordt de dag geboren
Daar komt de Sluiper
Tot leven
(20-4-2023)
Het verdwenen spoor
Zachte trams maakten
Nooit veel lawaai, ze
Kwamen alleen maar en
Gingen over hun weg
Zachte trams kwamen niet
Om te blijven
Ze vertelden hun verhaal en
Verdwenen
Zoals tranen volgen
Na leegte
Ik zie lijn 9 nog gaan
Over het verdwenen pad
Het verdwenen spoor
Langs het water schijnt
Altijd de zon!
En achterin is het altijd
Warm en vrij
(20-4-2023)
Praten over lijn 9
Het steen was koud
En de wereld nog altijd grijs
Ze zei dat het goed was
Wat de aanrichters
Hadden gedaan
Hoe lijn 9 werd weggenomen
En het pad veranderde in roest
Hoe het ook zo verging met anderen
Een verhaal moet
Zo zei zij
Nou eenmaal eindigen
Ze liet mijn gedachten achter
In verwarring
In ongeloof
In verdriet
(20-4-2023)
De Henegouwerlaan
Het pad was eindeloos
Zo breed als de wereld
Voor miljoenen gemaakt
Het pad was grauw
En verlaten
Want toen vertrokken er niet veel
Een eenzame tram koos voor het pad
Zacht en zorgzaam
Koffie-met-melk-bruin en grijs
Hoor het geluid van de ontsnapping!
Een verboden reis
Wam je handen en rust
Donkerrood-paarse zetels
Je glijdt hoog boven de wereld
Je loopt over een zachte vloer
Lichtgevende letters
Wanneer je mag drukken
Deuren waren nog dun
Poorten nog handen
Die je wilden
Omhelzen
(21-4-2023)
Een tram als kruiper
Verboden tunnels met
Verboden verhalen
Lang en koud
Donkergeel licht
Lampen uit een ver verleden
Donkergrijs tapijt
Een enkeling die durft
Kijk en vertrek!
Kies de tunnel ie bij je past
De uitverkorenen kozen
Een tram als kruiper
Een tram die glijdt, langzaam maar
Snel kruipt onder het spoor
Geen plafond te laag
Geen dag te grauw
Geen herinnering te veel
(21-4-2023)
De lus
Ik zoek zoveel
Ik kan niet meer denken
Graven
Dromen en bezitten
Ik denk aan de lus
Waren het er twee?
Toen lijn 9 geel werd
En rood
En niet verder mocht rijden
Het metaal maakte een lus
En bereikte nooit meer
De zon, en er was
Een andere lus
Waar de zon wel
Mocht schijnen
Altijd
Aanraakbaar
En zonder wind of regen
Het einde was nabij
Een laatste keer
De zonnestralen
Tussen het beton
De reizigers
Die zwijgen
(21-4-2023)
De ontmoeting (op elkaars pad)
Ik vertel zoveel
Maar niemand wil het geloven
Hoe het ene pad samenkwam met
Het andere
Een ontmoeting
Zonder omhelzing
Een eenzame groet
Zonder herinnering
Vertrek en kies
Waar wil je heen?
Er was een kans
Een plek
Een kruispunt
Zonder dilemma
Er was een kans
Om te vliegen
Een vreemde wereld gaat dan
Aan je voorbij
(21-4-2023)