Kota Radja
Kota Radja
Daar klonken
De Stemmen
Tot diep in de avond
To diep
In de nacht!
Het gelach
En
Het gepraat
En de woorden
En het gelach
Verdronken in een
Voor anderen
Onbegrijpelijke taal
Van een andere
Wereld
Onder het rood-oranje
Licht
Schenen de lichamen
Van warme
Vrouwen, en
Harten
En
Hoofden
Sloegen op hol!
De lichamen en de
Woorden
En
Het gelach en
De Verhalen
Alles verdronk
Boven de Trap
Met de geheime treden
Die leidden naar
Beneden
Naar een
Geheime kamer
Voor een
Geheime Cirkel van
Vrienden
Naar een gepolijste
Tafel, met daarop
Vreemde gerechten
Met daaraan
Zachte gekrulde stoelen
Onder een
Geheimzinnig schilderij
En als ik vraag
Wat betekent dat
Schilderij?
Zwijgen de gezichten
En zijn de lippen
Verzegeld
Terwijl boven de vrouwen
Lachen, en hun
Jurken zijn
Van een schitterend rood!
Waarom
Namen jullie mij niet mee?
Waarom lieten jullie mij
Achter
Want na zoveel jaren
Dwaalt mijn geest nog rond
Over het
Plein
Ze sloopten de grote
Toren, met de
Gebroken Lift
En de zachtgroene
Trappen
En er is niemand
Die mij kent
Of ziet
In wanhoop
Schreeuw ik
Mijn woorden
Keer terug!
En neem mij dit keer
Wel mee
Naar
Kota Radja
Waar de Stemmen
Wel verdrinken
Maar nooit
Vergaan
(16-10-2024)